Krabbels: Klein van stuk

Zojuist de film Napoleon uit 2023 gekeken, met Joaquin Phoenix in de titelrol. Wie wist dat Joaquin zo klein van stuk was, ik niet, vond het altijd een imposante man. Zo zie je maar, borst en kin vooruit, broeierige blik onder een stevige wenkbrauw, et voilà. Nou was die Napoleon helemaal niet zo klein. Weliswaar slechts 1.68 (mijn vaders lengte), maar in die tijd, en niet te vergeten in Zuid-Frankrijk, was dat niet ongewoon, en nog niet eigenlijk, want zelfs ik voel me soms relatief lang in een Zuid-Franse Hypermarché. Zo zijn er meer verhalen die de ronde doen over deze megalomane krijgsheer. Hij zou een micropenis hebben, lees ik. Het lichaamsdeel, dat na zijn overlijden werd geamputeerd en op een veiling voor zo'n 3.000 dollar verkocht, zou nog geen vier centimeter meten. Ik dank je de koekoek, dat is geen werkwijze waar een man nou zo warm voor loopt. Verder zou hij handelen vanuit een ernstig minderwaardigheidscomplex, het latere Napoleoncomplex, hetgeen hem dominant, agressief en ambitieus zou hebben gemaakt, maar dit wordt door geen enkele historicus bevestigd. Geen film trouwens om eens lekker te bekijken op een doordeweekse dag. Eindeloos lange veldslagen, hier en daar een vreugdeloos wipje met Joséphine, en het meeste is in het donker gefilmd, wat natuurlijk waarheidsgetrouw was in een tijd zonder electrickery, zoals Catweazle het noemde, maar wat voor de hedendaagse kijker nogal vermoeiend is. Enfin, ik heb me er doorheen geslagen tot aan Waterloo toe, en weer een hoop geleerd. Namelijk dit: zoveel onschuldige mensen die door de eeuwen heen bloederig aan hun eind zijn gekomen omdat één zo'n knakker het hoog in de bol heeft. Tot op de dag van vandaag! Maar ik noem geen namen. Overigens meet Netanyahu 1.84 en Trump maar liefst 1.90. Poetin daarentegen: 1.70! Ik zeg u, een Napoleoncomplex.