Etiquette en ander ongemak

Ik had vroeger een vriendin die na haar VWO een jaartje naar finishing school werd gestuurd, ik meen in Lausanne. Dat is een privéschool, voor de high and mighty, where girls become ladies, lees ik op de webpagina van een van de laatste scholen op dat gebied (*Villa Pierrefeu), het is een uitstervend fenomeen. Voor een ongetwijfeld astronomisch bedrag (een lady praat niet over geld) werden in zo'n chique internaat in Zwitserland de puntjes op de i van je educatie gezet. Je leerde er niet alleen etiquette en protocol, maar ook bloemschikken en tafeldekken, conversatie en correspondentie, koken en wijn proeven, je elegant opmaken en kleden. En dat alles aangevuld met lessen golf, skiën, paardrijden en stijldansen. Allemaal vaardigheden die de dames nodig hadden voor hun latere societyleven. Lady Di ging erheen, Camilla ging erheen, en mijn vriendin ging erheen. We lachten er toen een beetje om, maar ze trouwde een rijke man en leefde een high society leven met zwembaden en bedienden in verre expatlanden, precies zoals haar ouders voor ogen hadden gehad. Nu moet ik er wel aan toevoegen dat ze behalve heel mooi, charmant, stijlvol en welgemanierd, ook nog eens heel lief was, en dat was ze al vóór die dure kostschool. En zuipen dat ze kon!

Hoe ik hier op kom? Omdat ik vind dat de wereld dit soort opleidingen weer heel hard nodig heeft, alleen dan voor jongens én voor meisjes en voor een wat zachter prijsje, zodat ook Jan Boerenfluit erheen kan en Mien met de Banjo. Of maak er een verplichte minor van of, nog beter, een basisvak op de middelbare school. Hygiëne, decorum, manieren, het maakt alles zoveel aangenamer, vooral voor diegene tegenover je, maar ook waar praat je wel over en waarover niet. En dat brengt me op het volgende.

Ik was vanochtend in de Bergman Kliniek. Helaas niet voor wat broodnodige nip & tuck, maar voor een ongemakkelijk en zeker oncharmant onderzoek in de wat lager liggende regionen van mijn spijsverteringskanaal. Eraan vooraf ging het gebruikelijke 12 uurs laxeringstraject en ik kan je vertellen, dat is geen pretje. Vanochtend had ik de wekker gezet voor deel 2. Weer die zakjes vieze poeder vermengen met 500 ml water, dat ondanks toegevoegde smaakjes nog steeds naar zoute behanglijm smaakte. Om 6 uur zat ik kokhalzend op de rand van mijn bed. Een slok behanglijm, een slok zoete thee, een slok water, een slok behanglijm, thee, water, etc., net zo lang tot ik me een dooie, opgezwollen karper voelde. Wat er tussen die slokken in gebeurde, bespreek ik hier niet. Van mijn moeder leerde ik dat het niet ladylike is om over je toiletperikelen te praten, van een van mijn chiquere echtgenoten leerde ik bovendien dat de upperclass nooit toilet zegt maar wc, als je het überhaupt al mag benoemen, doorgaans excuseer je je slechts, en als dit tijdens de maaltijd gebeurt, leg je je servet ongevouwen op je stoelzitting, want dat betekent dat je nog terugkomt om verder te kanen. Zoals je ook taartjes kaant en geen gebakjes, nooit gebakjes, dat is voor het plebs. Ja, ik heb heel wat geleerd in het leven. Gratis ook, zonder boardingschool. Vind ik dit belangrijk? Ja, ik vind dit belangrijk. In elk gemiddeld tv-programma met een afspiegeling van de gemiddelde Nederlander, zoals bijvoorbeeld First Dates, houdt bijna iedereen zijn wijnglas met zijn vieze knuist vol vast bij de kelk. Resultaat: warme wijn, vettig glas. En dat is dan nog maar één voorbeeld.
Enfin, om de malaise compleet te maken, kreeg ik vanochtend door al dat vloeibare zout ook weer een hartritmestoornis te pakken, waardoor het nog even spannend was of de hele grap wel door kon gaan. Gelukkig besloot de behandelend arts dat ik mocht komen, dus daar gingen we, mijn dochter en ik, over de snelweg, S met zweethandjes omdat zo'n snelweg toch altijd wat intimiderend is als je nog niet zo lang je rijbewijs hebt en ik stuiterend met een aritmische hartslag van 150 slagen per minuut. Het leven is een feestje.

Misschien een anticlimax voor de wat minder gedrilde en gefinishte mensen onder u, maar ik zal zwijgen over wat mij vanochtend verder is overkomen en zal volstaan met: de uitslag was goed en ik mocht de ziekenhuissokken houden. Thuis maakte S wafels voor me en mocht ik een dutje doen, zomaar midden op de dag.