Go, Jutta, go!

College Tour heeft Jutta Leerdam te gast. Ze is jong, mooi en schaatst de sterren van de hemel. Dat mag niet van Twitter. Als je presteert in de Heilige Nederlandse Schaatssport mag je niet ook nog eens een lekkere meid zijn. Of een lekkere knul, want ik herinner me ineens Rintje Ritsma die zijn ontblote torso in een bad vol sponsorschuim liet zakken, en Gerard van Velde wiens gespierde naakte bovenlijf de voorpagina van serieuze kranten haalde (overigens is dat niet het enige wat er op die foto te genieten valt, zoek maar op). Mocht dat? Nee, dat mocht ook niet. "Wat doet 'het merk Jutta' in een programma als dit?", lees ik op Twitter. "Wat heeft Jutta nog meer te bieden dan een goddelijk lichaam?", vraagt een ander. "Behalve titels en medailles?", kan ik niet nalaten te vragen.

Het is zo typisch Nederlands, je mag niet met je kont boven het maaiveld uitsteken, zeker niet zonder onderbroek, doe maar gewoon. En intussen zitten we opgescheept met een buslading influencers die letterlijk niets kunnen, maar bakken geld verdienen met een beetje niet leuk zitten wezen in survival programma's, in talkshows en in jury's. Hartstikke beroemd in eigen land vanwege eh... geen idee. Wat me daarom zo opvalt is dat het op Twitter vooral jonge mensen zijn die Jutta zo afkammen. Want juist deze jonge mensen moeten weten dat het tegenwoordig heel normaal is als je allerlei nevenactiviteiten opzoekt om in korte tijd veel geld te verdienen. Ook als je wel iets kan. Juist als je wel iets kan. Want van de sport worden alleen voetballers rijk. 

Om wat dichter bij huis te blijven (want ik kom bepaald niet uit een familie van sporters), kijk eens naar Lorenzo Viotti, de dirigent van het Nederlands Philharmonisch Orkest en de Nationale Opera. Hij toont bijna dagelijks zijn prachtige fysiek op Insta: ontbloot, in bed, in rokkostuum, in Bulgari (het merk dat hij promoot), maar altijd in stijl. Hij is behalve dirigent, ook zanger, drummer, pianist, model en influencer, in willekeurige volgorde. Ik stond er ook van te kijken, ik geef het eerlijk toe. Dirigenten zijn oud, lelijk en vooral bloedserieus (sorry pap). Dirigenten zijn niet lekker (sorry pap). En dat was ook zo, eeuwenlang, maar toen kwam Lorenzo en met hem vonden jonge mensen hun weg naar het stoffige instituut Opera. Vorig jaar zat er een stel naast me bij Tosca. "Wat een knappe vent", zei ik tegen mijn dochter, want tot die dag was zijn roem me volledig ontgaan, dirigenten, tja, daar keek je niet naar. Niet op die manier tenminste. "Hi, hi, hi", klonk het aan de andere kant naast me. Verbaasd keek ik opzij naar twee giechelende meiden die meer naar de orkestbak keken dan naar de bloedige taferelen op het podium. "Maar echt!", gniffelden ze.

Schaatsers gaan maar relatief kort mee, je kunt niet zoals dirigenten tot je 60e een topprestatie neerzetten. 'Wie is Rintje Ritsma', kopte Flair nog een jaar of wat geleden. En had hij nou wel of geen haartransplantatie gehad, ging het illustere artikel verder. Dus in de korte tijd dat je 's Neerlands hoop in bange dagen bent, kun je  maar beter het onderste uit de kan halen. Vooral niet te integer, weg met die calvinistische principes, hier met die jackpot. Dus, lieve Jutta, blijf schaatsen zo hard en zo lang als je kan en geef iedereen het nakijken. Geniet van je beste jaren, heb je vrienden, je familie en je badboy lief, en trek je niks aan van die nietskunnende zuurpruimen op het net. Go Jutta, go!

PS: mijn pa was ook best knap. 

In verband met auteursrecht, verwijs ik jullie voor bewijsmateriaal naar: Lorenzo Viotti en Jutta Leerdam