Toen Shakira weigerde op te treden voor, en ik citeer, 'de varkens in Israël', besloot ik haar niet meer leuk te vinden. Dat is niet zo'n ramp, want zo geniaal is ze niet, al doet ze een leuk buikdansje. Een groter dilemma is J.K. Rowling met haar inmiddels fameuze uitspraken over transgenders. Het was geen faux pas, geen stuntelige verspreking, geen verkeerde inschatting dat dit wel kon als je zo verschrikkelijk beroemd bent. Nee, JK is transfoob. Ze staat niet alleen in haar transfobie, ik schat dat 1 op de 3 mensen er moeite mee heeft, maar de meesten morren wat, vooral de ouderen onder ons, en laten het daarbij. JK echter heeft 14 miljoen volgers op Twitter, dan moet je wel verdomd overtuigd zijn van het gelijk van je aversie om dit podium te gebruiken voor jouw boodschap. Ik zou er nog eens 3x over nadenken en het dan nog niet doen. Het werd een hele rel, en zelfs het essay dat ze eraan wijdde maakte de critici niet milder gestemd. Beroemdheden buitelden vervolgens over elkaar heen om maar vooral duidelijk te maken dat zij er heel anders over dachten.
Het dilemma mag duidelijk zijn: cancel ik de Harry Potter serie als voorleesmateriaal, mocht ik ooit kleinkinderen krijgen? Ik denk nog vaak met vreugde en vertedering terug aan de vele uren die mijn zoon en ik doorbrachten in Hogwarts, moet dit alles nu worden verboden? Ik zeg altijd, scheid de kunst van de maker, maar dat gaat over mensen die allang dood en begraven zijn. Dus luister ik gewoon met veel plezier naar Wagner, al was het een antisemiet, en ben ik fan van Gauguin, de vuile pedo. Het cancellen van onze hele geschiedenis lijkt me geen goed plan, al kleeft er nog zoveel bloed aan de mensen die we vereren in woord, klank en beeld. Informeren en onderwijzen, ja, uitgummen, nee. Al wat kunst is, al wat mooi is en indrukwekkend, is gebouwd op de botten van de arbeidersklasse. Moeten we daarom de piramide van Gheops afbreken, nee toch, of ben ik nou gek? Maar mensen die nog leven, en dan vooral mensen die een voorbeeldrol vervullen, dat is wat anders.
De prangende vraag dient zich nu aan of ik eigenlijk nog wel naar de door Harvey W's geproduceerde films mag kijken, dat zijn er nogal wat. En mag ik luisteren naar R. Kelly, stel dat ik de muziek van die knakker goed zou vinden? Michael J's moonwalk, mogen we (als in jullie) die nog imiteren?
Woke zijn is lastig. Ik wil wel, maar het lukt me maar met wisselend succes. Ik word er ook een beetje moe van, we slaan door wil ik zeggen, maar als witte cisgender heb ik dat recht natuurlijk niet. Mijn leven is tenslotte een geplaveid pad van regenboog en rozengeur. Ik denk aan Morgan Freeman als hij reageert op de vraag 'how to get rid of racism'.* "Don't talk about it", is zijn antwoord. Verfrissend simplistisch en makkelijk ook, als je zo beroemd bent als Morgan. Maar in de kern is het wel waar ik naartoe wil. Vind niet zoveel, accepteer meer. Accepteer dat er jongens zijn die zich vrouw voelen, dat mensen van kleur geen neger genoemd willen worden en de naam negerzoenen dus niet meer kan, accepteer dat roetveegpiet voor je kinderen net zo leuk is als zijn zwarte broer. Accepteer dat niet iedereen zich wil laten vaccineren, maar ook dat de meesten dat wél willen. En vooral, accepteer dat niet alles hetzelfde kan blijven als vroeger en ook dat het vroeger anders was dan nu en dat je dat niet per se hoeft uit te wissen alsof het er nooit was. De trein dendert door. De dingen veranderen en die veranderingen zullen ook weer veranderen.
Ik zal Harry P niet cancelen, maar eigenlijk vind ik Paul Biegel toch veel leuker. En wat dacht je van Astrid Lindgren, Roald Dahl, Annie MG, ook van alles mis mee, meen ik, maar ik verheug me er nu al op. Gelukkig staan ze allemaal al in mijn boekenkast, want ik vrees met grote vreze. Wat mevrouw Rowling betreft, ik zou haar het advies van mijn moeder zaliger willen geven: 'als je niks aardigs te zeggen hebt, zeg dan niets'.
* Morgan Freeman in a December 2005 interview with Mike Wallace of CBS’ 60 Minutes. In the profile of Freeman, Wallace remarked that the actor/director’s “political views are at times surprising,” and then asked Freeman, “Black History Month, you find?”
Freeman said, “Ridiculous.”
When Wallace asked, “Why?” Freeman said, “You’re going to relegate my history to a month?”
De prangende vraag dient zich nu aan of ik eigenlijk nog wel naar de door Harvey W's geproduceerde films mag kijken, dat zijn er nogal wat. En mag ik luisteren naar R. Kelly, stel dat ik de muziek van die knakker goed zou vinden? Michael J's moonwalk, mogen we (als in jullie) die nog imiteren?
Woke zijn is lastig. Ik wil wel, maar het lukt me maar met wisselend succes. Ik word er ook een beetje moe van, we slaan door wil ik zeggen, maar als witte cisgender heb ik dat recht natuurlijk niet. Mijn leven is tenslotte een geplaveid pad van regenboog en rozengeur. Ik denk aan Morgan Freeman als hij reageert op de vraag 'how to get rid of racism'.* "Don't talk about it", is zijn antwoord. Verfrissend simplistisch en makkelijk ook, als je zo beroemd bent als Morgan. Maar in de kern is het wel waar ik naartoe wil. Vind niet zoveel, accepteer meer. Accepteer dat er jongens zijn die zich vrouw voelen, dat mensen van kleur geen neger genoemd willen worden en de naam negerzoenen dus niet meer kan, accepteer dat roetveegpiet voor je kinderen net zo leuk is als zijn zwarte broer. Accepteer dat niet iedereen zich wil laten vaccineren, maar ook dat de meesten dat wél willen. En vooral, accepteer dat niet alles hetzelfde kan blijven als vroeger en ook dat het vroeger anders was dan nu en dat je dat niet per se hoeft uit te wissen alsof het er nooit was. De trein dendert door. De dingen veranderen en die veranderingen zullen ook weer veranderen.
Ik zal Harry P niet cancelen, maar eigenlijk vind ik Paul Biegel toch veel leuker. En wat dacht je van Astrid Lindgren, Roald Dahl, Annie MG, ook van alles mis mee, meen ik, maar ik verheug me er nu al op. Gelukkig staan ze allemaal al in mijn boekenkast, want ik vrees met grote vreze. Wat mevrouw Rowling betreft, ik zou haar het advies van mijn moeder zaliger willen geven: 'als je niks aardigs te zeggen hebt, zeg dan niets'.
* Morgan Freeman in a December 2005 interview with Mike Wallace of CBS’ 60 Minutes. In the profile of Freeman, Wallace remarked that the actor/director’s “political views are at times surprising,” and then asked Freeman, “Black History Month, you find?”
Freeman said, “Ridiculous.”
When Wallace asked, “Why?” Freeman said, “You’re going to relegate my history to a month?”
The exchange continued:
Wallace: “Oh, come on.”
Freeman: What do you do with yours? Which month is white history month? No, come on, tell me.”
Wallace: “Well, I'm Jewish.”
Freeman: “Okay. Which month is Jewish history month?
Wallace: “There isn't one.”
Freeman: “ Oh. Oh, why not? Do you want one?”
Wallace: “No. No.”
Freeman: “I don't either. I don't want a Black
History Month. Black history is American history.”
Wallace: “How are we going to get rid of racism and ….?”
Freeman: “Stop talking about it. I'm going to stop calling you a white man, and I'm going to ask you to stop calling me a black man. I know you as Mike Wallace. You know me as Morgan Freeman. You want to say, `Well, I know this white guy named Mike Wallace.' You know what I'm saying?”
Wallace: “Oh, come on.”
Freeman: What do you do with yours? Which month is white history month? No, come on, tell me.”
Wallace: “Well, I'm Jewish.”
Freeman: “Okay. Which month is Jewish history month?
Wallace: “There isn't one.”
Freeman: “ Oh. Oh, why not? Do you want one?”
Wallace: “No. No.”
Freeman: “I don't either. I don't want a Black
History Month. Black history is American history.”
Wallace: “How are we going to get rid of racism and ….?”
Freeman: “Stop talking about it. I'm going to stop calling you a white man, and I'm going to ask you to stop calling me a black man. I know you as Mike Wallace. You know me as Morgan Freeman. You want to say, `Well, I know this white guy named Mike Wallace.' You know what I'm saying?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten