Ik vermoed dat het membraan in de vlotter moet worden vervangen. Ik hoop het in ieder geval, want dat kost me maar een euro of 6. Mijn geld is namelijk op. Hartstikke op. In enkele maanden tijd heb ik mijn hele buffer erdoorheen gejast. Ik heb een bank, gordijnen en een auto gekocht, nog even een kind verhuisd, en toen ging de droger kapot. 'Dat wordt handmatig ophangen', zei E, vriendin en buurvrouw, maar ik heb geen droogrek, dus ik belde Dudley, voor de derde keer. Een Antilliaanse jongen van net 30, goedlachs en één bonk nonchalante spieren, verkregen door het tillen van gereedschapskisten, niet door de sportschool, precies zoals ik ze graag zie.
Na wat gewroet bleek het verwarmingselement nu echt overleden. Het was de derde reparatie, zei hij, en misschien moest ik overwegen... 'Maak de patiënt maar dicht', zei ik, 'Ik koop een nieuwe'. Samen zochten we een goeie droger uit, geen instapmodelletje dit keer, maar een stevige Duitser. Hij wees naar een foto boven mijn bureau. 'Zijn dat uw kinderen?', vroeg hij. Ik blijf het altijd licht pijnlijk vinden als aantrekkelijke mannen mij u noemen. Maar ik weet het wel, ze zien daar een vrouw die net zo oud is als hun moeder, een vrouw die geen vrouw meer is, maar geslachtloos, zonder seksuele identiteit. Best woke dus, maar niet iets wat bovenaan je bucketlist staat. Ze moesten eens weten wat een vieze gedachten ik nog heb. 'Niet allemaal dezelfde vader toch', zei hij en hij wees op S met haar zachte, blonde krullen. Welja, maak me maar meteen de slet die ik was. 'Heus, tis echt', zei ik, 'allemaal dezelfde vader, dat blonde haar werd later een stuk donkerder', en ik wees op een andere foto. Hij tuurde. 'Och ja', zei hij. Toen zag hij de foto ernaast. Eentje van mij, met mijn vader. 'Bent u dat?', vroeg hij, en zijn stem steeg een octaaf hoger. 'Ja, 20 jaar en 20 kilo geleden'. Ik maakte er maar een grap van, ook al was het confronterend waar. 'Goh, wat was u mooi', riep hij vol overtuiging, 'Een echte Miss!'. Het was lief bedoeld, maar ik voelde me ter plekke verschrompelen door zoveel verbazing. 'En nu eruit', riep ik, en gaf hem een goedmoedige stomp op de gespierde bovenarm die nooit meer de hoofdrol in mijn fantasieën zou spelen.
Nu buig ik me over de wc, die verdomde wc. Klussen gaat gepaard met vloeken, had ik eerder al tegen mijn zoon gezegd, vooral omdat het nooit loopt zoals in de instructievideo's op Youtube. Maar aan t eind van de middag zit het membraam erin, is mijn mannelijke eer gered en heb ik een wijntje verdiend. 'Who needs a man', mompel ik verbolgen.
Na wat gewroet bleek het verwarmingselement nu echt overleden. Het was de derde reparatie, zei hij, en misschien moest ik overwegen... 'Maak de patiënt maar dicht', zei ik, 'Ik koop een nieuwe'. Samen zochten we een goeie droger uit, geen instapmodelletje dit keer, maar een stevige Duitser. Hij wees naar een foto boven mijn bureau. 'Zijn dat uw kinderen?', vroeg hij. Ik blijf het altijd licht pijnlijk vinden als aantrekkelijke mannen mij u noemen. Maar ik weet het wel, ze zien daar een vrouw die net zo oud is als hun moeder, een vrouw die geen vrouw meer is, maar geslachtloos, zonder seksuele identiteit. Best woke dus, maar niet iets wat bovenaan je bucketlist staat. Ze moesten eens weten wat een vieze gedachten ik nog heb. 'Niet allemaal dezelfde vader toch', zei hij en hij wees op S met haar zachte, blonde krullen. Welja, maak me maar meteen de slet die ik was. 'Heus, tis echt', zei ik, 'allemaal dezelfde vader, dat blonde haar werd later een stuk donkerder', en ik wees op een andere foto. Hij tuurde. 'Och ja', zei hij. Toen zag hij de foto ernaast. Eentje van mij, met mijn vader. 'Bent u dat?', vroeg hij, en zijn stem steeg een octaaf hoger. 'Ja, 20 jaar en 20 kilo geleden'. Ik maakte er maar een grap van, ook al was het confronterend waar. 'Goh, wat was u mooi', riep hij vol overtuiging, 'Een echte Miss!'. Het was lief bedoeld, maar ik voelde me ter plekke verschrompelen door zoveel verbazing. 'En nu eruit', riep ik, en gaf hem een goedmoedige stomp op de gespierde bovenarm die nooit meer de hoofdrol in mijn fantasieën zou spelen.
Nu buig ik me over de wc, die verdomde wc. Klussen gaat gepaard met vloeken, had ik eerder al tegen mijn zoon gezegd, vooral omdat het nooit loopt zoals in de instructievideo's op Youtube. Maar aan t eind van de middag zit het membraam erin, is mijn mannelijke eer gered en heb ik een wijntje verdiend. 'Who needs a man', mompel ik verbolgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten