zondag 19 februari 2023

DeLorean

Ik was bij een collega thuis. Ze liet me haar nieuwe briefpapier zien, het was bleekroze met pastelkleurige rozen. Voorzitter DeLorean Fanclub, stond er voorgedrukt. Wat prachtig, riep ik uit. Wil je een rondje rijden, vroeg ze, en voor ik het wist scheurden we de straat uit. Wow, mijn gordel, riep ik, terwijl ik tegen de leuning van mijn aërodynamische stoel werd gezogen. Even mijn vriend ophalen, riep ze terug, en vroem, daar gingen we weer. Even later stapte hij in en nam het stuur over, iets wat in mijn tijd nog vanzelfsprekend was, maar nu niet meer. Ik verhuisde naar de achterbank en keek verbaasd naar de ietwat pafferige, opgepompte rug van een bodybuilder, gehuld in niet meer dan een wit hemd, was hij altijd al zo breed geweest? We stopten bij een Chinees restaurant. Hij begroette de eigenaar, die riep: Gast, ik zag je laatst bij de Appie, dat mag niet, hè. Iedereen lachte, geen idee waarom. Even later reed ik weer naar huis, in mijn rode Kia P. 

Toen ik wakker werd drong het pas na een tijdje tot me door hoe vreemd deze droom was. De collega snapte ik, ik werk regelmatig met haar samen en ze maakt elke keer weer indruk op me met haar manier van werken: gestructureerd, zorgvuldig, en ze kan spellen als geen ander. En ook in mijn droom had ze het figuur van een waternimf, rank en vrouwelijk, ze kan alles dragen, het loeder. De krachtpatser achter het stuur met zijn Albert Heijn verbod was te herleiden naar de geliefde van een Latina fitness queen die ik volg op Instagram. Zij perfect, hij met het uiterlijk van een Neanderthaler, de aanzet van zijn stugge, zwarte haar net boven zijn wenkbrauwen, en verder een en al spier, in niets gelijkend op mijn collega's 'real life' partner met de grote blauwe ogen die ik wel eens in de sportschool tegenkom. Want zo werken dromen, wat je in je dagelijkse leven ziet, hoort, denkt en leest, wordt verwerkt in je dromen. Er is geen onderscheid tussen hoofd- en bijzaken, alles komt voorbij in een onbegrijpelijke samenstelling, maar is wel bijna altijd te herleiden. Alleen, en daar zit ik nu mee, die auto. Waar kwam die vandaan? Als je me gisteren had gevraagd hoe de auto uit Back to the Future heette, had ik het je niet kunnen vertellen. En ineens was hij daar, de DeLorean.

Nu ja, the Lord works in mysterious ways, zei John Belushi al, en daar houden we het maar op. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten